Facebook | Οικολόγοι Πράσινοι: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ;

Facebook Οικολόγοι Πράσινοι: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ; «Υποστηρίζουμε τη κατάργηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), εκτός αν μεταρρυθμιστούν ριζικά, με δημοκρατία στους όρους συμμετοχής των χωρών και τις διαδικασίες αποφάσεων και με δεσμευτική υπαγωγή κάθε δραστηριότητάς τους στις αρχές της αειφορίας και σε όλες τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, καθώς και για την προστασία του περιβάλλοντος» (από την Παγκόσμια Χάρτα των Πράσινων). Στις 25 Μαρτίου 2010 η ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου υιοθετούσε με ευρύτατη πλειοψηφία την ετήσια έκθεση για την κατάσταση της ευρωζώνης, γνωστή ως Έκθεση Giegold από το όνομα του Πράσινου ευρωβουλευτή που την είχε εισηγηθεί. Ανάμεσα στα μέτρα που ζητούσε η Έκθεση, ήταν και η έκδοση ευρωπαϊκών ομολόγων προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μεγάλες αποκλίσεις στα επιτόκια δανεισμού των χωρών μελών.Λίγες ώρες αργότερα, την ίδια μέρα, το κοινό ανακοινωθέν των 16 ηγετών της ευρωζώνης εκτιμούσε ομόφωνα ότι τα μέχρι τότε μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης ήταν επαρκή για το 2010 και ότι οι αγορές θα έπρεπε να ξαναδείξουν εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα. Παράλληλα όμως δημιουργούσε ένα μηχανισμό που απέκλειε τις προτάσεις του ευρωκοινοβουλίου, βάζοντας επίσημα στο παιχνίδι και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Λιγότερο από ένα μήνα μετά, στις 23 Απριλίου, η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας είχε μηδενιστεί (σε μεγάλο βαθμό λόγω της προτεραιότητας αποπληρωμής που θα είχε ο μηχανισμός ευρωζώνης-Δ.Ν.Τ.) και ο πρωθυπουργός ζητούσε επίσημα τη συνδρομή του Δ.Ν.Τ και της Ευρωζώνης. Τα μέτρα είχαν πάψει να είναι επαρκή, και η συνέχεια είναι γνωστή.Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαρακτήρισαν τα νέα μέτρα ως «βαρύ τίμημα, με άδικη κατανομή και αμφίβολο αντίκρισμα». Σημαντικότερη όμως, ως αποτίμηση, ήταν η δήλωση του διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ότι δε μπορεί να αποκλειστεί η λήψη και νέων μέτρων στο επόμενο διάστημα. Μετά από 3 διαδοχικές αυξήσεις έμμεσων φόρων, 2 κύματα μισθολογικών περικοπών στο Δημόσιο και μια σαρωτική περικοπή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, ομολογείται ότι είναι αμφίβολο αν οι θυσίες αυτές θα αποδώσουν.Οι θυσίες δεν αφορούν μόνο τα εισοδήματα και την οικονομία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. «Αναδιοργάνωση του ΟΣΕ» σημαίνει ευθείες πιέσεις για κλείσιμο των ελλειμματικών γραμμών (δηλαδή όλων, πλην του άξονα Αθήνα-Θεσσαλονίκη), ενώ η «εκποίηση ακινήτων του Δημοσίου» απειλεί άκτιστους χώρους ζωτικής σημασίας, όπως ενεργά και ανενεργά στρατόπεδα ή το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η κρίση μέσα από μια πράσινη οπτική Τι θέση παίρνει κανείς απέναντι σε τέτοια μέτρα; Οι Οικολόγοι Πράσινοι, αντίθετοι από την αρχή στο Δ.Ν.Τ., προτείνουμε συγκεκριμένο οδικό χάρτη απεμπλοκής: σχεδιασμό ευρωπαϊκών εγγυήσεων δανεισμού που θα αντικαταστήσουν το συντομότερο το σημερινό Μηχανισμό Στήριξης, στα πλαίσια μιας κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Δε θέλουμε να μας δανείζουν οι άλλες χώρες με υψηλά επιτόκια και ασφυκτική εποπτεία του Δ.Ν.Τ., θέλουμε εγγυήσεις για δανεισμό με αντάλλαγμα μια πολιτική συμφωνία που θα συνδυάζει την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών (εξοπλισμοί, διαφθορά, φοροδιαφυγή) με διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και προώθηση των επενδύσεων που απαιτούνται, ιδίως στον περιβαλλοντικό τομέα. Γι’ αυτό ακριβώς δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στην ευρωπαϊκή πολιτική, όπως άλλωστε και όλο το πράσινο κίνημα. Παράλληλα, χαράζουμε σε εθνικό επίπεδο «κόκκινες γραμμές» όπως εξαίρεση των χαμηλότερων μισθών και συντάξεων από τις περικοπές, αντικατάσταση μέρους των εργοδοτικών εισφορών από αυξημένη φορολογία στα κέρδη, αυστηροί όροι για τυχόν εβδομάδα 3 ή 4 ημερών σε επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν, αλλά και απόλυτο ΟΧΙ σε κάθε κίνηση που πλήττει περιβαλλοντικά αγαθά που ανήκουν και στις επόμενες γενιές. Όλα αυτά συνδυασμένα με συνολικότερη προσπάθεια για δίκαιη κατανομή των βαρών, συγκεκριμένες προτάσεις για ανάκτηση των χρημάτων που χάθηκαν από διαφθορά και φοροδιαφυγή, αναβάθμιση της ποιότητας ζωής για όλους μέσα από συλλογικά αγαθά, ανάπτυξη της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας ως δίκτυ ασφαλείας για τους πληττόμενους από την κρίση.Στο σημείο αυτό θα πρέπει να προστεθούν δύο ακόμη διαστάσεις: * Η διάσταση της ευρωπαϊκής πολιτικής, με εναρμόνιση της φορολογίας των επιχειρήσεων στις χώρες μέλη, αποτελεσματικό έλεγχο και ρύθμιση των χρηματαγορών, αύξηση του κοινού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού σε επίπεδα ικανά να χρηματοδοτήσουν την έξοδο από την κρίση και την απαραίτητη πράσινη στροφή της οικονομίας, εξάλειψη των υπέρμετρων πλεονασμάτων και ελλειμμάτων στα εμπορικά ισοζύγια, ελάχιστες κοινές προδιαγραφές κοινωνικής συνοχής. * Η ώθηση στην οικονομία, απαραίτητη για να περιοριστεί η ύφεση και να αποφύγουμε μια εκτεταμένη ανεργία. Κλειδί είναι εδώ η πολλαπλή διάσταση της κρίσης σε κοινωνικό, περιβαλλοντικό και οικονομικό επίπεδο: επενδύοντας στη δημιουργία πράσινων υποδομών βάζουμε τις βάσεις για ξεπέρασμα της οικολογικής κρίσης, δημιουργούμε βιώσιμες θέσεις εργασίας και περιορίζουμε την έκταση της ύφεσης. Στο θέμα αυτό οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων τονίζουν ως βασικές προτεραιότητες τη βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, την αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών ως «κοινωνικού μισθού» και την απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα, που αποτελούν το 40% σχεδόν του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο. Ιδιαίτερη σημασία έχει και η παρέμβαση στο διάλογο για το πώς θα διαμορφωθεί η Ευρωπαϊκή Πολιτική για τη Συνοχή μετά το 2013. Δ.Ν.Τ., αποκλίσεις και αδιέξοδα Οι συνταγές πάντως του Δ.Ν.Τ. για όλες τις χώρες με αδυναμία δανεισμού, κινούνται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, ενισχύοντας συνειδητά την ύφεση ως μέσο «εξυγίανσης» της οικονομίας. Η σχετική συνταγή ακολουθείται και στην Ελλάδα, όπου οι επίσημες ανακοινώσεις προβλέπουν ύφεση -4% για το 2010. Η ύφεση αυτή υποτίθεται ότι θα πιέσει προς τα κάτω και το κόστος ζωής, καθώς η συμμετοχή στο ευρώ αποκλείει τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος.Το Δ.Ν.Τ., όμως έχει ισχυρή παράδοση να πέφτει έξω σε τέτοιους υπολογισμούς. Στη Λετονία η ύφεση για το 2009 προβλεπόταν στο -5%, για να φθάσει τελικά στο -17,1% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat. Στην Ουγγαρία η ύφεση έφθασε στο -4,6% για το 2009, όταν η αντίστοιχη πρόβλεψη του Δ.Ν.Τ. ήταν για μόλις -1%. Οι αποκλίσεις αυτές, για τις οποίες φυσικά το Δ.Ν.Τ. δε λογοδοτεί, σημαίνουν κλείσιμο επιχειρήσεων, εκτεταμένη ανεργία, πρόσθετα μέτρα για όσους δε χάσουν τη δουλειά τους, τυφλή οργή, καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Μικρή γεύση πήραμε στις τελευταίες ουγγρικές εκλογές όπου, δίπλα στην επιτυχία των Πράσινων, είχαμε την πολλαπλάσια επιτυχία του νεοναζιστικού κόμματος που πέρασε το 17% καταγγέλλοντας ως αποδιοπομπαίους τράγους τους… τσιγγάνους.Η πολιτική λοιπόν μιας κυβέρνησης που απλώς εκτελεί εντολές ημιαφερέγγυων τεχνοκρατών, αντί να θέτει όρια και να διαπραγματεύεται πολιτικά σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, μόνο διέξοδο δε μπορεί να δώσει. Διέξοδο, όμως, δεν μπορεί να δώσει ούτε και η λογική του «αντιστεκόμαστε μέχρις εσχάτων και καταγγέλλουμε το σύστημα μέχρι να καταρρεύσει», αφήνοντας την κοινωνία όμηρο αυτού ακριβώς του συστήματος.Είναι η ώρα να συνδυάσουμε την οργή μας για το πολιτικό σύστημα με τη νηφάλια και ίσως βασανιστική αναζήτηση ταυτόχρονων βιώσιμων λύσεων για όλες και τις όψεις της κρίσης. Αλλά και να αναγνωρίσουμε ότι ως κοινωνία χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ριζική τομή σε θέματα διαφάνειας, προσωπικής υπευθυνότητας, αμοιβαίας εμπιστοσύνης, συλλογικών αγαθών, προτύπων ευημερίας και κατανάλωσης. Γιάννης Παρασκευόπουλος, Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων [Προδημοσίευση από την Πράσινη Πολιτική]