ΣΕΝΑΡΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΙ...

Κείμενο της Ιωάννας Κοντούλη

Έχουμε την «ευτυχία» σε αυτή την χώρα να ζούμε σε παρατεταμένο κλίμα επικείμενων εκλογών. Κάθε τόσο προκύπτει η ανάγκη του «φρεσκαρίσματος» και της νωπής εντολής. Σε συνέχεια το φρεσκάρισμα δεν είναι αποτελεσματικό και η εντολή  αποδεικνύεται ανεπαρκής. Ειδικά το αποτέλεσμα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης σε εθνικό επίπεδο, ακυρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ από τις μνημονιακού - και όχι μόνο - τύπου ανατροπές.

 Σε συνέχεια της εκλογολογίας ακολουθούν και  συζητήσεις σχετικά με  τον κατακερματισμό των κομμάτων  και εξυφαίνονται πλήθος σεναρίων για συνενώσεις και δημιουργίες «νέων» σχηματισμών προς πειθώ του πολίτη.

 Η εικόνα αυτή πλαισιώνεται από την ανυπαρξία, την αναποτελεσματικότητα αλλά και την ανυποληψία για τον μέσο πολίτη, σχεδόν όλων των συλλογικοτήτων, συμπεριλαμβανομένων του συνδικαλισμού και των κομμάτων.

 Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο επικρατεί και κυριαρχεί με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα σε οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό και πολιτισμικό επίπεδο μην λησμονώντας ότι πριν την οικονομική χρεοκοπία, η κοινωνία χρεοκόπησε σε ένα άλλο χρηματιστήριο, σε αυτό των οραμάτων και των αξιών.

Ακόμα και τα κόμματα της Αριστεράς δεν κατορθώνουν να αμφισβητήσουν πειστικά τα καταναλωτικά πρότυπα που κυριαρχούν, εγκαταλείποντας τον κόσμο εγκλωβισμένο σε μια εν πολλοίς οικονομίστικη διεκδίκηση του μέλλοντός του, αδυνατώντας τελικά να αποτρέψουν αυτή την αλλοτρίωση.

 Η ελληνική κοινωνία φαίνεται σαν να υπομένει και να περιμένει φοβισμένη, σκλαβωμένη στα χρέη της, ακούγοντας παράλληλα επαίνους για την... απραξία της!!!.

 Σε αυτό το κλίμα οι οποιεσδήποτε εκλογικίστικου και επικοινωνιακού τύπου συμμαχίες είναι προσπάθειες πολύ κατώτερες των απαιτήσεων αλλά και των προσδοκιών τόσο από τον εαυτό μας όσο  και από τους γύρω μας. 

 Αντιλαμβάνομαι και συμμερίζομαι την ανησυχία να βρεθεί κοινός τόπος αλλά μόνο ως δράση ώστε να αποτρέψουμε αρχικά αυτό που ίσως αρχίζουμε σταδιακά να βιώνουμε και κάποιοι το ονομάζουν δημοκρατία της κοινωνικής αποστράτευσης και του υπερχρεωμένου πολίτη.

 Μια άλλη θεώρηση φαίνεται αναγκαία ώστε να ξεπεραστούν οι παραδοσιακές πρακτικές και να αντισταθούμε στον πολυκερματισμό και την ιδιώτευση.

 Αυτή η θεώρηση θα πρέπει να στοχεύει σε μια δυναμική σύγκλιση μακριά από εύκολους λαϊκισμούς και πρωτοβουλίες που συντηρούν δεδομένες καταστάσεις. Διαφορετικά, παρά τις αντίθετες προθέσεις, εγκλωβίζουν αντί να αποδεσμεύουν και να ενεργοποιούν τους πολίτες. Στην καλύτερη δε των περιπτώσεων, τα όποια αποτελέσματα είναι βραχυπρόθεσμα και δίχως δυναμική.

 Η συσπείρωση δυνάμεων για την διεκδίκηση ενός σύγχρονου και δίκαιου  κοινωνικού συμβολαίου, που ανατρέπει τις κυρίαρχες αξίες και βασίζεται σε άλλες σχέσεις τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και των ανθρώπων με την φύση, δεν μπορεί να προκύπτει μέσα από αλγεβρικά αθροίσματα και ποσοστά.

Στις μέρες που ακολουθούν θα κρίνουμε και θα κριθούμε όλοι μας από την στάση και την συμβολή μας για την ανάπτυξη μιας ευρείας ανατρεπτικής κοινωνικής δυναμικής και όχι μέσα από επικοινωνιακά τερτίπια.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση θεωρώ ότι όλοι θα πρέπει να είναι ανοιχτοί και μακριά από τα όποια ενδεχόμενα σενάρια συμμαχιών που στοχεύουν στην  απενοχοποίηση της Κυβερνητικής πολιτικής.

Ιωάννα Κοντούλη